Inmiddels is Hilly weer naar huis, so today it will be just me Mar(io). Hilly en ik zijn afgelopen nacht wakker gebleven tot een uur of drie en hebben hiermee de uitdaging gewonnen. We zijn sowieso een uur langer wakker gebleven dan haar neef. In the pocket. :) Wat ik vandaag ga doen op ItsAllAboutMarly is vertellen over speciale herinneringen. Ik heb ook hier meervoud van gemaakt omdat ik over meerdere herinneringen ga vertellen. Zelf vind ik het namelijk lastig om eentje te kiezen. Wat er zijn een paar die heel speciaal zijn. Ik ga dit artikel niet in vraag en antwoord doen. Ik ga gewoon vertellen.
Zoals sommigen van jullie misschien wel weten is de opa waarmee ik het heel goed kon vinden overleden. Bij speciale herinneringen denk ik eigenlijk het eerst aan hem. Aan zijn huisje voor hij naar het bejaardentehuis ging. De geur van oude meubels en boekenkasten, de stoel waarin ik mezelf altijd opkrulde, fotoboeken met oude foto's, de stem van mijn opa die verhalen vertelde. Mijn opa is de meest onzelfzuchtige persoon die ik tot nu toe heb gekend. Hij vertelde graag maar cijferde zichzelf wel eens wel voor het belang van een ander. Altijd behulpzaam, nooit klagen.. In het bejaardentehuis waar hij heeft gezeten wordt hij nog steeds herinnert als de man die altijd zo vrolijk was en zo fijn praatte. De herinneringen die ik aan mijn opa heb zijn een hele reeks aan herinneringen. Zo heeft hij bijvoorbeeld bij ons thuis een keer de trap beklommen terwijl dit eigenlijk niet meer kon. De reden was dat hij mijn nieuwe kamer graag wilde zien. Vroeger toen ik kleiner was paste mijn ook regelmatig op mij als mijn ouders een avondje weg waren. Opa kreeg altijd rivella en we aten eigenlijk altijd tuc cheese. Ik hield hele voorstellingen voor hem met mijn barbies of las een verhaaltje voor dat ik had geschreven. En hij? Hij was altijd geïnteresseerd in wat mij bezighield. :) De liefste opa ooit.
Aan de basisschool heb ik ook speciale herinneringen. Natuurlijk heeft onze klas heel wat met elkaar meegemaakt toen er een klasgenootje van ons overleed, maar los daarvan heb ik eigenlijk altijd een leuke klas gehad. Op de basisschool heb ik nooit het idee gehad dat er iemand uit onze klas buiten de groep viel. Iedereen hoorde ergens bij en er werd niemand gepest door de rest. Voor mij was dit een normale schooltijd maar op de middelbare school heb ik zoveel mensen leren kennen die hun basisschooltijd als een hel hebben ervaren door pesten. Daarom besef ik nu dat die 'gewone' klas iets heel kostbaars was. Ik heb een veilige haven als basisschool gehad en me veilig gevoeld in de klas. Dat heeft niet iedereen. Het speciaalste moment van mijn basisschooltijd vind ik het eindlied van onze groep 8- musical. We stonden daar met zijn allen op het podium en hielden een foto van ons overleden klasgenootje vast en een vlag met haar naam erop. Het liedje ging over uit elkaar gaan na een leuke tijd. Ik weet nog dat na de musical een aantal klasgenoten moesten huilen, maar bij mij gebeurde dat niet. Ik had het gevoel te moeten huilen, maar die verrekte tranen wilden er maar niet uit. Pas toen ik naar huis liep, kwam alles eruit. We hebben dat afscheid van groep 8 daar zo mooi gedaan.
Laatst heb ik met een aantal klasgenoten op de markt gestaan voor het goede doel. Wij hebben toen boven de vijftig euro opgehaald met het verkopen van oude spullen. Dit was de eerste keer dat ik met deze klasgenoten buiten school iets deed. Het ontstond eigenlijk gewoon tijdens een les. We zaten bij elkaar aan tafel en één meisje vertelde over haar zieke buurjongetje Jonah Veenstra. Toen hebben we de handen in één geslagen en wilden we samen iets doen. Los van ons groepje maken zoveel mensen (bekenden en onbekenden van Jonah zoals ik) zich sterk voor hetzelfde goede doel. Dat vind ik speciaal.
Ik heb ook een hele speciale herinnering aan een kat. De kat heette Whiskey (een aparte naam ja, heb ik ook niet bedacht) en was al heel oud. Eerst was hij altijd heel schuchter maar in de laatste maanden van zijn leven kreeg ik een hechte band met hem. Op de dag dat hij werd ingeslapen sprong hij bij me op schoot, terwijl hij dit anders nooit wilde. Hij voelde het afscheid..
Als ik een locatie zou moeten kiezen waaraan ik speciale herinneringen heb, dan is dat Terschelling. Dit is mijn lievelingseiland, het voelt voor ons echt als een tweede thuis. Ik ken er de weg, ik voel me er vertrouwd en ik heb er zoveel leuks meegemaakt, vakantievrienden ontmoet, buiten gespeeld tot laat, fietsen door de duinen, op de foto met Elvis in Heart Break hotel.. Special, just special.
Op deze manier heb ik nog wel veel meer speciale herinneringen, maar vandaag sluit ik graag af met Terschelling. Ik hoop deze zomer nog een dagje naar dit eiland te gaan met mijn ouders. Would be amazing.. Goed, ik wens jullie nog een fijne avond en dan zien we elkaar morgen weer. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten