Hee allemaal! Vandaag staat het artikel volgens de challenge in het teken van mijn wensen. Ik zou natuurlijk weer een wish list kunnen maken met dingen die ik heel graag wil voor bijvoorbeeld mijn verjaardag, wat ook wel weer eens leuk is om te doen, maar ik heb besloten om met dit artikel dieper te gaan dan dat. Ik wil het hebben over de grote dingen in de wereld waarvan ik wens dat ze anders waren en wat ik anders zou wensen. Ik noem in dit artikel niet alle dingen die ik anders zou willen wensen als dat zou kunnen, maar wel een aantal. Daarom ga ik eventjes voor mezelf een aantal stellen. Stel, ik zou een lamp zoals die uit Aladdin vinden en, in plaats van drie, zes wensen hebben. Wat zou ik wensen voor de wereld?
Ik zou wensen dat er een medicijn voor iedere ziekte was
Ziektes vind ik één van de oneerlijkste dingen die er bestaan. Waarom wordt de één ziek en de ander niet? Toen op de basisschool een klasgenootje van ons overleed aan kanker, heb ik me nog een hele poos afgevraagd waarom het haar moest overkomen. Soms voelt het alsof er zomaar mensen uit het leven worden gerukt om ons heen en misschien is dat ergens ook wel zo. Ik zou willen dat er ook voor ziektes zoals de spierziekte a.l.s. een medicijn bestond. Of voor de stofwisselingsziekten waaraan jonge kinderen overlijden. Mensen met ziektes zoals deze twee genoemde, krijgen bij de diagnose meteen de mededeling dat hun leven voorbij is. Zulke verhalen raken me en ik zou willen dat mijn wens uitkwam en elke ziekte te genezen was.
Ik zou voor iedereen positiviteit wensen
Ik zou een troostende knuffel wensen voor het meisje dat zich gebroken voelt op een regenachtige dag, ik zou een vriend wensen voor de jongen die altijd alles alleen heeft moeten doen. Ik zou de wereld willen vullen met warmte en mensen die positieve dingen voor elkaar deden. Ik geloof dat positieve dingen de wereld een stukje mooier maken.
Ik zou wensen dat niemand zich meer alleen voelde
Ik zou voor iedereen de personen wensen die hem of haar begrepen en er voor hem of haar zijn. Zo zou niemand het gevoel krijgen alleen te zijn. Misschien zouden er minder mensen zijn met een te laag zelfbeeld, angst of depressie. Ik gun iedereen zo'n warm vangnet voor als er iets is, maar ook personen om mee te lachen en leuke dingen te doen.
Ik zou een fijne kindertijd voor ieder kind wensen
Dit betekent dat alle basisbehoeften van kinderen worden vervuld, zodat ze zich goed kunnen ontwikkelen. (Eten, drinken, veiligheid, passende kleding, een dag boven hun hoofd, geen geldzorgen, liefde, waardering etc.) Ook zou ieder kind naar school (kunnen) gaan in mijn wens. Ik vind dat ieder kind zijn of haar beste kans zou moeten krijgen ook al is dit niet zo. Als ik daarover nadenk, kan ik me erg verdrietig gaan voelen. Misschien dat ik later eens naar een ontwikkelingsland wil om te kijken hoe de kinderen daar leven en wie weet daar op een school les te geven.
Ik zou wensen dat mensen eerlijk waren
Geen leugens en geen valse beloftes. En mensen zouden niet te bescheiden of trots zijn om hun gevoelens uit te spreken. Hierdoor zou niemand zijn verdriet inhouden en doen alsof alles goed gaat. Ook zouden verliefde mensen minder lang om elkaar heen draaien maar gewoon zeggen: "Ik hou van je."
Ik zou wensen dat er een trap tussen hemel en aarde was
Misschien met een plek ertussen waar je overleden geliefden nog eens kon zien. Al was het maar om goed afscheid te kunnen nemen.. Nog een laatste glimlach, traan en knuffel. Ik kwam een keer een spreuk tegen over een trap naar de hemel. Hij ging ongeveer zo: "Als ik met tranen kon bouwen, dan bouwde ik een brug. Dan klom ik naar de hemel en haalde ik jou terug." Deze spreuk is me altijd bijgebleven en daarop baseer ik dit punt. Toen mijn opa net overleden was, heb ik hier vaak over nagedacht. Kon ik hem nog maar even zien, eventjes lachen, eventjes praten, elkaar even aankijken en nog één keer zeggen dat ik van hem hou.. Kon het maar. Of kon ik Spike, mijn dierbare kat, nog maar één keer in mijn armen nemen. Wanneer het onweerde zei ik altijd tegen hem dat hij nergens bang voor hoefde te zijn. Terwijl ik hem dicht tegen me aanhield verzekerde ik hem ervan dat hem niks kon gebeuren. En toch is hij onder die verrekte auto gekomen.. Ik wou dat ik hem hier nog bij me kon hebben. Hij was nog geen twee, ik had hem nog niet willen laten gaan.
Goed, wat een emotioneel artikel zet ik vandaag neer. Ik denk dat ik het hierbij laat. Dit waren de zes wensen die ik zou doen als het kon. Nu ga ik eventjes iets ontspannends doen zoals tekenen bijvoorbeeld. Even de lading eruit halen die dit artikel met zich mee bracht. Toch ben ik blij dat ik het geschreven heb. Ik moet mijn gevoel volgen en mijn gevoel zegt zo af en toe een serieuzer onderwerp aan te kaarten. Omdat ik daar ook over wil en kan schrijven. Ik wil jullie nu nog een hele fijne avond wensen en wij spreken elkaar snel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten