Heey iedereen! Ik heb de afgelopen dagen niks gepost met een hele goede reden. Vrijdag is er namelijk iets onverwachts gebeurd. Het is geen leuk nieuws. Vrijdagmiddag hebben we mijn lieve kat Spike dood gevonden. Waarschijnlijk is hij door een auto aangereden, maar zeker weten doen we dat niet. In ieder geval; Spike zag mij als zijn moeder en we hadden hele speciale band. Daardoor ben ik het hele weekend een beetje van de mik geweest. Spike was onze jongste kat. Ik had nog jaren met Spike verwacht. Jaren vol troostende, lachwekkende en bijzondere momenten.. Maar opeens zijn die momenten op en heb ik alleen foto's en de herinneringen die continue door mijn hoofd spoken. Ik wou dat ik alles in een flesje kon stoppen. Hoe zijn miauw klonk, hoe het voelde als hij in mijn hals lag te spinnen, de momenten dat ik hem in mijn armen hield en hem vertelde dat hij veilig was. Dat hem niks kon gebeuren.. Als het onweerde of als mijn moeder gewoon aan het stofzuigen was. Maar dit.. Dit heb ik niet kunnen voorkomen en dat voelt verschrikkelijk. Was hij bang? Had hij pijn? Allemaal vragen die door mijn hoofd spoken. Het gemis is enorm en toch besef ik het niet helemaal. En ook weer wel. Spike, voor altijd mijn kleine baby.
Eigenlijk had ik nog een langere personal update willen doen alleen ik denk dat dit eerst wel genoeg is. Een klein stukje van waar ik echt mee zit. Recht uit het hart geschreven en speciaal voor Spike.
Morgen ben ik er weer met een 'normaal' artikel.
Liefs,
Mar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten