maandag 27 januari 2014

Tag: The Thankful Project.

Ik ben op het moment helemaal gek op Tags. Ik ben dol op lijstje maken en vragen beantwoorden dus ben eigenlijk continue op zoek naar nieuwe Tags. Ik vind het leuk om die van anderen te lezen en zo inspiratie op te doen.

Vandaag ga ik 'The Thankful Project' doen. Eigenlijk een heel ander soort Tag dan de vorige keer. In mijn blog van vrijdag 24 Januari kun je 'de Gewoon Niet- Tag' terug vinden. Daarin heb ik lekker zitten klagen over wat ik allemaal NIET leuk vind. Vandaag ga ik juist met jullie bespreken waar ik dankbaar voor ben. Let's do this.

1. A person
Ik mag maar één persoon invullen.. Maar dat gaat me niet lukken denk ik. Ik ben zoveel mensen dankbaar. Ik geloof dat iedere persoon die tot nu toe in mijn leven is gekomen (positief of niet, maakt niet uit) iets aan mijn leven heeft toegevoegd waardoor ik nu ben wat ik ben. Ik wil in het speciaal denk ik mijn familie bedanken. Omdat die er altijd voor me zijn. No matter what. En dan weer in het speciaal mijn moeder. Ik heb denk ik de liefste moeder die er bestaat.

2. A place
Ik denk dat dat toch wel Parijs is. Ik ben echt heel blij dat ik daar afgelopen zomer ben geweest. En sindsdien ben ik verkocht. Ik wilde helemaal niet naar huis terug. Ik voelde me er echt thuis. In Parijs durven mensen veel meer te dragen wat ze leuk vinden. Meisje dragen veel meer jurkjes of rokjes. Ik ben wel een jurkjes / rokjes type maar draag dat bijna nooit omdat niemand dat doet op school. Maar in mijn vrije tijd draag ik wel veel dat soort kleding. Ook het eten in Parijs vond ik geweldig. Ik ben totaal geen groenten- eter en in Parijs hebben ze een soort van regel. Stokbrood = aardappelen. Aardappelen = Groenten. En ik vind het geweldig. Zowel bij voorgerecht als hoofdgerecht krijg je een mandje stokbrood. (Echt iets voor een stokbroodverslaafde zoals ik. ^^) En de aardappeltjes zijn meestal gebakken. En één zielig klein wortelschijfje. Ik begin echt steeds sterker te geloven dat ik in het verkeerde land ben geboren. 
3. An experience                                                                                                                                      Ehm.. Om nou één ervaring op te noemen.. Dat is wel moeilijk. Even goed nadenken..  Ik denk dat ik dan nog steeds in Parijs blijf hangen. Toen ik naar Parijs ging had ik een rottijd achter de rug. Mijn opa was overleden en allemaal shit. Dus ik was niet echt happy. In Parijs heb ik veel levenservaring opgedaan. Zwervers op straat gezien. Zelfs gehandicapten omdat ze daar geen gehandicaptenuitkering hebben. Er  was een man in een oude krakkemikkige rolstoel wiens lichaam maar tot zijn middel ging.. Hij zat daar alleen op straat te smeken en te bedelen. Of een oude man die alleen maar een kartonnen doos met eenvoudige spulletjes had. Hij zat op een bankje en de prullenbak stond een eindje verdmerop. Hij bond zijn spulletjes vast aan het bankje voor hij naar de prullenbak liep. Zijn spulletjes stelden in onze ogen niet veel voor maar toch was hij doodsbang dat iemand het zou stelen. Met een kruk ( niet eens een echte wandelstok) sjokte hij naar de prullenbak, amper een paar meter verderop. Hij zocht in de prullenbak naar eten, maar vond niks. Dat raakte mij zo erg. Ik wist dat mensen in prullenbakken zoeken naar eten. Maar ik had dat nog nooit echt gezien. Parijs is wel een ervaring voor het leven geweest. Bijzonder.
4. A talent you have                                                                                                                              Ik ben dankbaar voor schrijven. Ik vind schrijven leuk om te doen en het helpt me ook als ik ergens mee zit. Dan schrijf ik even en dat lost het probleem natuurlijk niet op. Maar ik voel me er wel beter door. Ik dacht altijd dat iedereen goede verhalen kon schrijven binnen een half uur. Maar er zijn ook mensen die daar echt moeite mee hebben. Die hebben weer een ander talent. Ik ben ook dankbaar voor schrijven omdat ik daardoor dingen goed kan beschrijven. Ik kan beschrijven hoe ik me voel, wat er in me omgaat. En dat is denk ik wel iets om dankbaar voor te zijn. Als ik ergens mee zit praat ik. En praten is goed. Er zijn ook mensen die zich helemaal afzonderen als ze bijvoorbeeld rouwen. Die er niet over praten en gewoon doen alsof het verdriet er niet is. Ik ben blij dat ik kan praten over wat ik voel.
 5. Words                                                                                                                                                   Ehm... Ik denk dat 'ik hou van je' of 'ik ben er voor je' toch wel de mooiste woorden zijn die er bestaan. Of het nou van een geliefde, een vriendin of een familielid komt. Het kan je toch soms net een hart onder de riem steken. 
  6. A photo                                                                                                                                               Ik heb hier lang over nagedacht maar ik denk dat ik eruit ben. Ik heb geen favoriete foto. Ik heb niet één speciale foto in het algemeen. Ik ben nogal een fotomens, ik ben dol op foto's. Ik kan gewoon niet één favoriete kiezen. Ik kan natuurlijk wel een paar foto's noemen die speciaal voor me zijn. Ik heb op mijn kamer een foto staan van ons dorpsfeest. Ik was toen een kleuter en deed mee aan de optocht. Naast mij staat een vriendinnetje. Tot voor kort wist ik niet eens dat we die foto hadden. Het is gewoon een moment. Er is een foto gemaakt van ons samen. Daarna zijn we het waarschijnlijk allebei weer vergeten. Dat vriendinnetje is in groep 7 overleden aan kanker. Daarna kwam ik die foto tegen. En gewoon een foto. Gewoon een moment.. Is nu opeens veel meer gaan betekenen. Ik ben dankbaar dat we toen toevallig hebben gesloten om samen op de foto te gaan. Ook heb ik een foto waar een kat van ons bij me opschoot zit. Ik heb tranen in mijn ogen. Geen mooie foto, zou je zeggen. Maar er zit een verhaal achter. Die kat heette Whiskey. (Vraag niet waarom, ik heb het ook niet bedacht.) Hij werd oud en kreeg last van zijn hart. De laatste maanden van zijn leven werden we closer. Hij was mijn beste vriendje. Alleen wat ik ook probeerde, hij sprong nooit op schoot. Dat wilde hij gewoon niet. Op de dag dat we hem lieten inslapen sprong hij op schoot. Op het moment van afscheid. Alsof hij het aanvoelde. Daarvan is die foto. Dat moment zal ik nooit vergeten. Waar ik misschien nog het meest dankbaar voor ben wat betreft foto's is dat ze er zijn. Vroeger waren ze er niet. Nu hebben ze tenminste foto's om naar te kijken als iemand overleden. Ik denk dat we daar heel dankbaar voor moeten zijn.
7. An opportunity
Ik ben dankbaar dat we in een land leven waar we kansen hebben. Op school, op een toekomst. Het had even zo goed anders kunnen zijn.

Nou, dit was mijn Thankful Project. Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Deze heb ik trouwens gevonden op http://www.teddlicious.nl/

Liefs,
Mar
                    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten