Hee allemaal! Vandaag is het een hele bijzondere dag; Ik ben namelijk jarig. En niet zomaar een verjaardag, nee ik ben 18 geworden. Dat is iets dat ik nog niet helemaal kan bevatten. Op mijn laptop en mijn telefoon zie ik 10 oktober staan en dan denk ik: 'yes it's my day!' Wat ik vandaag op mijn blog wil doen is geen uitgebreid verslag van hoe mijn verjaardag is geweest. Nee, dit ga ik komende week doen. Vandaag doe ik een artikel 'terug in de tijd met Marianne' en morgen een artikel '18+'. Dit betekent niet dat het artikel voor 18+ is maar dat ik ga vertellen wat ik graag in de toekomst zou willen. Ik doe deze twee artikelen omdat ik 18 best wel een bijzondere leeftijd vind. Voor de één is dit de leeftijd dat je opeens een aantal dingen mag, voor de ander is het de leeftijd van het geregel en de rekeningen. Voor mij betekent het vooral dat ik officieel mijn kindertijd afsluit. Het voelt een beetje alsof er een deur dichtgaat. De deur naar het leven tot nu toe. Ik ben nu officieel volwassen voor een aantal dingen. Ik weet wel dat het niet zo drastisch is als het in eerste instantie voelt en dat heel veel dingen hetzelfde zullen blijven maar toch.. Je bent officieel geen kind meer en zult dat ook nooit meer zijn. Het ligt achter je. Er komen veel nieuwe, volwassen dingen. Over tien jaar ben ik misschien wel getrouwd en heb ik een kindje. Hoe bizar! Als ik daar allemaal aan denk ben ik juist blij dat ik 'nog maar' 18 ben geworden. Niet dat het me later niet leuk lijkt, maar gewoon voorlopig nog niet. Ik vind het fijn om met jullie terug te kijken naar mijn kindertijd en ook mijn toekomstplannen te bespreken (voor zover ik daar ideeën over heb). Well, let's go back in de past. Ik ga natuurlijk niet mijn complete levensverhaal afsteken. Nee, ik ga een aantal dingen noemen waar ik vandaag aan werd herinnerd.
Mijn opa
Ik heb vandaag veel meer aan mijn opa gedacht dan normaal. Hij was de hele dag een beetje bij me in mijn gedachten. Ik heb een paar keer tranen in mijn ogen voelen prikken, net zoals nu ik dit schrijf. Mijn opa is tweeënhalf jaar geleden overleden uit ouderdom maar ik mis hem nog steeds. Mijn opa was mijn beste vriend, mijn raadgever en we konden zo goed praten. (Hij was net zo'n kletskous als ik ben, dus we konden het goed vinden.) Mijn opa dacht altijd om anderen en cijferde zichzelf vaak weg. Hij was daarom ongelofelijk lief en ja hij was er altijd. Als ik ziek was of mijn ouders een avondje weg waren paste hij op me. Ik vertelde hem verhalen en hij mij. Hij is nog iedere dag mijn inspiratiebron. Ik wil ook zo met mensen omgaan als hij, al is dat niet altijd even makkelijk. Ik wil ook zo hartelijk zijn, zoveel warmte geven, zo eerlijk en recht voor zijn raap zijn. Ik zou hem zo graag nog één keer vertellen dat ik van hem hou en dat hij superbelangrijk voor me.. Vandaag had ik steeds het gevoel dat hij binnen kon lopen. Het voelde steeds alsof er één gast nog niet was en dat was moeilijk. Het was wel fijn dat ik mijn gedachten met mijn familie kon delen, die hem natuurlijk ook missen. Ik heb waar de familie bij was een kaarsje voor hem aangedaan. Zo is hij toch een beetje bij deze speciale dag. Ik zal altijd aan hem blijven denken, ook wanneer ik zelf kinderen heb of kleinkinderen zal ik ze over hem vertellen. Zolang ik er zal zijn zal hij met zijn verhalen die hij hier zelf niet meer kan vertellen voortleven in mijn verhalen.
De basisschool
Voor een leuke kinderfoto op Facebook bladerde ik samen met mijn moeder door oude fotoboeken. We kwamen ook foto's tegen van een feestelijke dag bij de kleuters. Ik zag mezelf op zo'n klein stoeltje zitten, een gek gevoel aangezien ik nu zelf voor die leeftijd sta. Ik moest denken aan de jaren die ik op deze basisschool heb doorgebracht. Op die school heb ik toch wel samen met alles wat ik thuis heb geleerd de basis gekregen voor waar ik nu ben en wat ik nog zal worden. Ik heb op die school mijn eerste vriendschappen gesloten, heb daar gelachen en gehuild.. Ik heb daar wellicht eens ruzie gemaakt en deze leren oplossen. Ik heb daar geweldige juffendagen gehad. (Verkleed naar school was gewoon het leukste dat er was.) Zoveel herinneringen die ik heb liggen op mijn basisschool. Ik heb mijn basisschool als een veilige haven beschouwd en daar ben ik dankbaar voor. Ik had daar de kans om mezelf te ontwikkelen. Als ik verhalen hoor van anderen die een groot deel van die tijd gepest zijn, juist wanneer je nog zo klein bent, dan vind ik dat heel erg. Als je klein bent moet je je toch juist veilig voelen. Waar is je anders je basisvertrouwen voor de wereld die na de basisschool nog voor je ligt? In groep 7 is er een klasgenootje van ons overleden. Ik vind dat daar goed mee om is gegaan. We mochten altijd iets over haar vertellen, er werd een hoek ingericht, we deden er veel mee en het werd niet weggestopt. Ook voor docenten moet zoiets enorm moeilijk geweest, maar ze hebben ons toen zo goed opgevangen. Ik twijfelde of ik dit stukje nog hierbij zou plaatsen maar ik vind dat ik dat moet doen. In de midden en bovenbouw is het heftig geweest en ik wil de leerkrachten bedanken voor hoe ze ons hebben opgevangen. Al met al kijk ik goed terug op mijn basisschool. Ik vind dat ik daar goede dingen heb geleerd die me nog altijd bij zijn gebleven.
Mijn tweelingzus
Mijn tweelingzus is natuurlijk iets dat ik nog steeds heb en hoop nog heel lang te hebben maar we zijn ook samen opgegroeid. Biologisch is ze mijn achternichtje maar we voelen elkaar aan als zussen. We hebben dezelfde hobby's, tot op zekere hoogte dezelfde smaak, toch wat verschillen en soms beginnen we random hetzelfde liedje te zingen. Dit liedje hebben we dan heel lang niet gehoord. Of we zeggen opeens hetzelfde. We kunnen elkaars gedachten dan raden. Mijn zus betekent heel veel voor me en ik kan compleet mezelf zijn met haar, haar zo'n beetje alles vertellen.. Soms wil ik alleen zijn maar ik vind het niet erg als mijn tweelingzus op zo'n moment bij me is. Ik ben ook oude foto's tegengekomen van ons samen en dat gaf me een blij gevoel. We kennen elkaar al zolang. Zolang we ons allebei kunnen herinneren. Als peuters of kleuters zijn we een keer aan elkaar voorgesteld en het was meteen dikke mik. Dat is dus al een vriendschap en zusterschap van zo'n 14 jaar. Amazing..
Mijn familie in het algemeen
Vandaag heb ik bijna iedereen van mijn dichtbij- familie gezien. Hiermee bedoel ik ooms, tantes, neefjes, nichtjes. Mijn oom had een examen en mijn neefje heel veel huiswerk, maar verder waren ze er allemaal. Ik vond het fijn om met mijn familie te zijn. Het was gezellig met iedereen. We hebben gepraat, gelachen, lekker gegeten.. Ze zeggen wel eens dat je je familie niet uitkiest en dat je ze gewoon krijgt, toch vind ik het fijn dat deze familie mijn familie is. Ook al zijn we allemaal anders, geen enkel mens is gelijk, toch houd ik van ze en waardeer ik ze. Nog even in het speciaal; mijn ouders. Ik heb de liefste ouders die je maar kunt wensen. Ze hebben alles voor me over. Bij deze; 'heit en mem' ik hou van jullie!
Vakanties en uitstapjes
Waar moet ik beginnen? Ik mag dan niet vaak naar andere landen zijn geweest maar ik heb wel veel mogen zien en doen. Dolfinarium, Julianatoren, vakanties op de Veluwe.. Ik weet de fietstochtjes door de heuvelige bossen nog wel. Zucht puf, zijn we er bijna? Nee nog even doorzetten, Marianne. Oké. De vakantie van 2013 naar Parijs met mijn moeder was ook absoluut een hoogtepunt uit mijn 18- tijd. Elke ochtend ontbijten met croissantjes met jam, zoveel gezien, samen tijd doorbrengen.. Wat waren dat vijf fijne dagen. En in Duitsland toen we het hele zwembad voor ons drieën hadden.. Nogmaals bedankt lieve ouders voor de fijne jeugd die jullie me hebben gegeven.
Ik zou echt nog zoveel over mijn kinderjaren kunnen vertellen. Ik kom er nu achter dat ik nog zoveel zou kunnen schrijven.. Misschien doe ik dat nog wel een keertje maar voor vandaag zeg ik: genoeg. Ik wil nogmaals mijn ouders prijzen en bedanken voor alles wat ze me hebben meegegeven tot nu toe. Ik ga nu nog eventjes een avond de birthdaygirl uithangen en dan spreken wij, lieve lezers, elkaar morgen weer.
De basisschool
Voor een leuke kinderfoto op Facebook bladerde ik samen met mijn moeder door oude fotoboeken. We kwamen ook foto's tegen van een feestelijke dag bij de kleuters. Ik zag mezelf op zo'n klein stoeltje zitten, een gek gevoel aangezien ik nu zelf voor die leeftijd sta. Ik moest denken aan de jaren die ik op deze basisschool heb doorgebracht. Op die school heb ik toch wel samen met alles wat ik thuis heb geleerd de basis gekregen voor waar ik nu ben en wat ik nog zal worden. Ik heb op die school mijn eerste vriendschappen gesloten, heb daar gelachen en gehuild.. Ik heb daar wellicht eens ruzie gemaakt en deze leren oplossen. Ik heb daar geweldige juffendagen gehad. (Verkleed naar school was gewoon het leukste dat er was.) Zoveel herinneringen die ik heb liggen op mijn basisschool. Ik heb mijn basisschool als een veilige haven beschouwd en daar ben ik dankbaar voor. Ik had daar de kans om mezelf te ontwikkelen. Als ik verhalen hoor van anderen die een groot deel van die tijd gepest zijn, juist wanneer je nog zo klein bent, dan vind ik dat heel erg. Als je klein bent moet je je toch juist veilig voelen. Waar is je anders je basisvertrouwen voor de wereld die na de basisschool nog voor je ligt? In groep 7 is er een klasgenootje van ons overleden. Ik vind dat daar goed mee om is gegaan. We mochten altijd iets over haar vertellen, er werd een hoek ingericht, we deden er veel mee en het werd niet weggestopt. Ook voor docenten moet zoiets enorm moeilijk geweest, maar ze hebben ons toen zo goed opgevangen. Ik twijfelde of ik dit stukje nog hierbij zou plaatsen maar ik vind dat ik dat moet doen. In de midden en bovenbouw is het heftig geweest en ik wil de leerkrachten bedanken voor hoe ze ons hebben opgevangen. Al met al kijk ik goed terug op mijn basisschool. Ik vind dat ik daar goede dingen heb geleerd die me nog altijd bij zijn gebleven.
Mijn tweelingzus
Mijn tweelingzus is natuurlijk iets dat ik nog steeds heb en hoop nog heel lang te hebben maar we zijn ook samen opgegroeid. Biologisch is ze mijn achternichtje maar we voelen elkaar aan als zussen. We hebben dezelfde hobby's, tot op zekere hoogte dezelfde smaak, toch wat verschillen en soms beginnen we random hetzelfde liedje te zingen. Dit liedje hebben we dan heel lang niet gehoord. Of we zeggen opeens hetzelfde. We kunnen elkaars gedachten dan raden. Mijn zus betekent heel veel voor me en ik kan compleet mezelf zijn met haar, haar zo'n beetje alles vertellen.. Soms wil ik alleen zijn maar ik vind het niet erg als mijn tweelingzus op zo'n moment bij me is. Ik ben ook oude foto's tegengekomen van ons samen en dat gaf me een blij gevoel. We kennen elkaar al zolang. Zolang we ons allebei kunnen herinneren. Als peuters of kleuters zijn we een keer aan elkaar voorgesteld en het was meteen dikke mik. Dat is dus al een vriendschap en zusterschap van zo'n 14 jaar. Amazing..
Mijn familie in het algemeen
Vandaag heb ik bijna iedereen van mijn dichtbij- familie gezien. Hiermee bedoel ik ooms, tantes, neefjes, nichtjes. Mijn oom had een examen en mijn neefje heel veel huiswerk, maar verder waren ze er allemaal. Ik vond het fijn om met mijn familie te zijn. Het was gezellig met iedereen. We hebben gepraat, gelachen, lekker gegeten.. Ze zeggen wel eens dat je je familie niet uitkiest en dat je ze gewoon krijgt, toch vind ik het fijn dat deze familie mijn familie is. Ook al zijn we allemaal anders, geen enkel mens is gelijk, toch houd ik van ze en waardeer ik ze. Nog even in het speciaal; mijn ouders. Ik heb de liefste ouders die je maar kunt wensen. Ze hebben alles voor me over. Bij deze; 'heit en mem' ik hou van jullie!
Vakanties en uitstapjes
Waar moet ik beginnen? Ik mag dan niet vaak naar andere landen zijn geweest maar ik heb wel veel mogen zien en doen. Dolfinarium, Julianatoren, vakanties op de Veluwe.. Ik weet de fietstochtjes door de heuvelige bossen nog wel. Zucht puf, zijn we er bijna? Nee nog even doorzetten, Marianne. Oké. De vakantie van 2013 naar Parijs met mijn moeder was ook absoluut een hoogtepunt uit mijn 18- tijd. Elke ochtend ontbijten met croissantjes met jam, zoveel gezien, samen tijd doorbrengen.. Wat waren dat vijf fijne dagen. En in Duitsland toen we het hele zwembad voor ons drieën hadden.. Nogmaals bedankt lieve ouders voor de fijne jeugd die jullie me hebben gegeven.
Ik zou echt nog zoveel over mijn kinderjaren kunnen vertellen. Ik kom er nu achter dat ik nog zoveel zou kunnen schrijven.. Misschien doe ik dat nog wel een keertje maar voor vandaag zeg ik: genoeg. Ik wil nogmaals mijn ouders prijzen en bedanken voor alles wat ze me hebben meegegeven tot nu toe. Ik ga nu nog eventjes een avond de birthdaygirl uithangen en dan spreken wij, lieve lezers, elkaar morgen weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten