Onthoud altijd waarom je ergens aan begon

Hee allemaal! Lesgeven is een vak vanuit het hart.. Educatie is het sterkste wapen ter wereld.. Allemaal spreuken over het onderwijs die ik erg mooi vind. Maar het onderwijs is ook een lastig vak. Orde houden, interesse wekken, gewoon back up plannen heb voor het geval er iets anders loopt. Voor de klas staan heb ik zowel op mijn eigen school als op stage in ieder geval nog nooit saai gevonden. Er zijn zoveel redenen waarom ik het graag doe. Helaas was ik de afgelopen tijd een beetje vergeten waarom ik vroeger al heel graag juf wilde worden. Vanochtend heb ik iets meegemaakt waardoor ik weer precies weet waarom. Soms worden dingen gewoon en heb je weer even zo'n boost nodig, een herinnering waarom je ergens voor ging. Mijn opleiding werd gewoon voor me. Ik wil juf worden dus ik wil goed presteren op mijn opleiding en ook op de daarbij horende stage. Waar ik de mist in ging was het orde houden. Dat is voor iedere juf of meester keer op keer een uitdaging. Ik kan wel orde houden, ik besteedde er alleen teveel gedachten aan. Ik dacht dat wanneer mijn stageklas te veel lawaai had meteen dat ik een slechte juf was om het even heel bot te zeggen. De reden dat ik mijn ervaring met jullie wil delen is dat ik zeker weet dat er meer zijn met dat soort onzekerheden. Ik wil je laten weten dat je niet de enige bent en dat je niet moet vergeten waarom je doet wat je doet. Niet alleen wanneer je een opleiding doet om voor de klas te staan maar met wat dan ook. Vul het zelf maar, ik denk namelijk dat iedereen wel een soort gelijke situatie kan bedenken.

 

De afgelopen tijd voelde ik opnieuw weer zenuwen wanneer ik moest presenteren of lesgeven. Deze waren echt al heel lang weg en opeens waren ze er weer? Ik snapte niet goed waarom en gewoon door met de dingen waar ik mee bezig was. Maar nu snap ik het. Tijdens de lessen didactiek kregen we zoveel tips over hoe een les zou moeten zijn, zoveel dingen om rekening mee te houden.. Hele goede tips, maar juist door op ieder detail zo te letten, gaat het minder goed. Je moet geen juf spelen, je moet een juf zijn. Dit werd ons ook wel verteld in de klas. Je moet er staan als jezelf, niet een rol spelen om een goede juf of meester te zijn. Ik trok me ook niet bijzonder veel van deze uitspraak aan, ik was immers mezelf. Nu is er vanochtend iets bijzonders gebeurd.

Vandaag hadden we een toets sociologie, alleen er was nog veel onduidelijkheid bij een groot deel van de groep. In het uur voor sociologie hebben we altijd bijles rekenen. Deze volg ik omdat ik graag mijn rekenen wil bij spijkeren en meer maniertjes wil leren om iets snel te kunnen berekenen. Van onze bijlesdocent mochten we de tweede drie kwartier van de les met sociologie bezig. Hij wilde wel samen met mij uitleggen omdat ik de stof begreep. Ik dacht ook dat we het samen gingen doen, maar ik weet niet precies wat er toen gebeurde. Opeens stond ik daar te praten, nee lés te geven, in mijn eentje. En ik voelde misschien maar een paar tellen zenuwen. Ze vloeiden weg. Net zoals zangers of dansers dat op een podium hebben. Ik weet nu wat ze bedoelen. Ik begon en woes alles zenuwen weg. Ik genoot ook elke seconde meer van wat ik aan het doen was. Ik mocht anderen iets leren wat ik zelf begreep. Ik mocht anderen helpen. Ik gaf bijles aan acht tot tien mensen en ik deed opeens als die dingen die bij didactiek werden gezegd. Niet stilstaan als een hark maar gebruik maken van de ruimte die je hebt, interactie met de klas, verschillende werkvormen, afwisseling.. Het ging vanzelf. Mijn bijlesdocent van rekenen wees me erop dat iedereen stil was en ook nog de aandacht bij de les had. Ik keek de klas in. En inderdaad; Er waren geen mensen op hun telefoon bezig of met elkaar er doorheen aan het praten. Iedereen zat naar mij te kijken en ik gaf les met voorbeelden. Ik sprak duidelijk, overtuigend, schreef op het bord.. En wauw, opeens had ik het weer. Ik wist weer waarom ik ook al weer voor de klas wilde staan. Niks anders dan voor de klas staan. Het gaf me zo'n energiekick.

"Wanneer ik een klaslokaal zie krijg ik gewoon zin om er te gaan staan en les te gaan geven."

Toen ik een jaar of acht was en in groep vier zat, wist ik al dat ik later mijn eigen klas zou willen. Ik wist het niet zeker, maar ik voelde me helemaal thuis bij het idee. Ik vond sommige dingen van mijn meesters en juffen goed maar sommige dingen zou ik anders doen, wist ik toen al. Ik wilde het onderwijs in om kinderen te helpen, dingen te leren en mee te geven hoe je met elkaar omgaat. Dat is wat ik graag doe en dat is waarom. Nu ik dat weer zo duidelijk voor ogen heb zit ik boordevol energie en enthousiasme en kan ik er weer helemaal tegenaan. Daarbij heb ik ook geleerd dat ik het ook leuk vind om aan een oudere doelgroep les te geven dan kleuters. Ik was er zo van overtuigd kleuterjuf te willen worden.. Maar misschien is het ook wel leuk om volgend jaar een jaar bovenbouw stage te gaan doen. :) Wat een ingevingen vandaag. 

Ik ben blij dat ik mensen heb kunnen helpen en zelf de toets ook nog foutloos heb gemaakt. Vanavond tijdens het macaroni eten was mijn vader vergeten de courgette er door te gooien. Ik lust geen courgette, dus ik was blij. Ik ben met mijn vader door de mac Drive geweest en heb van mijn moeder het getal tien in chocoladeletters gekregen voor mijn tien op sociologie. Wat een prachtig mooie dag! 

Ik voel me helemaal blij. Straks gaan we met het gezin lekker K3 zoekt K3 kijken. Dit doen we wekelijks en echt waar wat een leuke en gezellige show om te volgen. Als meisje dat is opgegroeid met de oude K3 moet ik natuurlijk wel weten aan wat voor meiden de 'fakkel' wordt doorgegeven. Het is best gek om nu juf te zijn bij kleuters die net als jij vroeger had een K3 bakje en beker hebben. Het is nog gekker dat de meiden die de nieuwe K3 worden rond mijn leeftijd zijn. Bizar gewoon, haha. Waarschijnlijk nog het allerbizarst voor hen zelf. Zij zijn ook K3 fan geweest en nu worden ze zelf.. Althans drie van hen. Al hoop ik nog steeds op een K4. Maar daarover later meer. 

Ik wens jullie allemaal een heel fijne avond en een mooi weekend!

Liefs,

Marianne x 

18+

Hee allemaal! Ik durf te wedden dat ieder zijn of haar eigen ideeën heeft bij de titel van het artikel van de dag. Laat me het uitleggen: Vandaag ga ik het vervolg schrijven op het artikel van gisteren. Gisteren gingen we terug in de tijd, vandaag ga ik dromen over de toekomst. Daarom heet het artikel 18+. Gisteren hebben we het gehad over de 18- jaren. Ik heb een zeer emotioneel stukje geschreven over mijn opa en heb verteld over mijn kindertijd. Vandaag ga ik juist kijken wat ik graag zou willen doen in de toekomst. Het leven heb je niet in de hand, maar er is niks mis met mooie dromen. Here we go!

Juf

Ik hoop later mijn eigen klas te hebben op de basisschool. Een lokaal om zelf in te richten en mijn eigen lessen te bedenken. Ik wil kinderen inspireren en ze iets leren. Ik zie mezelf er al op uit gaan met een klas om kriebelbeestjes te zoeken in het bos. Ik zie mezelf al de klas versieren met mooie knutselwerkjes. Zo zag ik mezelf al toen ik klein was.. En nu ben ik al een stukje dichterbij die droom door de opleiding die ik nu doe. Ik mag twee dagen per week juf zijn op een basisschool en daar leer ik superveel van.

Schrijfster

Ik wil een boek uitbrengen. Het probleem is dat ik het erg lastig vind om een verhaal af te schrijven. Als ik een paar hoofdstukken geschreven heb komt er alweer een nieuw idee in mijn hoofd. Het is natuurlijk mooi om zoveel fantasie en inspiratie in je hoofd te hebben, maar tegelijk kan het ook heel vervelend zijn. Ik denk niet vaak aan één ding, meestal aan vijf dingen tegelijk wanneer het rustig is in mijn hoofd. Maar ooit.. ooit gaat het me lukken. Daar vertrouw ik op. En als ik ooit een boek uit zal geven zal ik huilen van geluk denk ik. Omdat dit mijn allergrootste droom is van kinds af aan.

Entertainer

Het lijkt me ook heel leuk om kinderen te entertainen. Dit is heel breed. Zieke kinderen een leuke dag bezorgen, in een TV-serie spelen voor kinderen.. Het lijkt me allemaal erg mooi werk.  Als ik professioneel had kunnen zingen en tijdens de audities 18 jaar was geweest had ik me opgegeven voor K3. Ik vind het inspirerend wat K3 voor kinderen betekent en wat ze allemaal doen. Het lijkt me overigens ook heel gaaf om op een podium te staan in een toneelstuk of musical. Niet met een grote rol maar meer op de achtergrond. Ik weet nog van de balletvoorstellingen van vroeger hoe ik geniet als ik op een podium sta.

Liefde

Ik ga eventjes heel cliché beginnen, maar ook ik wil ooit mezelf settelen met mijn ware liefde. En ware liefde.. Wanneer is iemand dat? Ik geloof erin dat diegene je accepteert zoals je bent maar je ook een halt toe roept wanneer dat nodig is. Ik kan bijvoorbeeld ongelofelijk stressen om iets kleins. Ik heb iemand nodig die er wel voor me is maar het ook tegen me zegt als ik doordraaf. Voor de rest kan ik weinig zeggen over ware liefde, ik moet hém ook nog tegenkomen. :p

Zonder ouders op vakantie

Ik ben nog nooit zonder mijn ouders of de ouders van iemand anders op vakantie geweest en dat wil ik best wel. Het lijkt me enorm leuk om een weekendje of weekje weg met mijn tweelingzus, zusje, een vriendin of een groepje. Ik denk dat dit veel hilarische, mooie en onvergetelijke momenten zal opleveren. Ver weg hoeft niet per se. Ik wil heel graag weer een keertje naar Terschelling. Ik hou van dat eiland. Ik hoef er niet per se in de zomer naartoe. Ik wil best kerst vieren op Terschelling of oud en nieuw. Of ik er ook zou willen wonen weet ik niet zeker, maar het valt te overwegen.

Op kamers

Ik wil samen met mijn tweelingzusje op kamers. We zijn tegelijk klaar met de opleidingen die we nu doen en willen daarna als het kan samen studeren in dezelfde stad. (Wel beide een hele andere richting.) Dan kunnen we samen op een kamer gaan. Dat lijkt ons echt mega gezellig! Bovendien denk ik dat ik dan ook minder snel heimwee zal krijgen omdat ik een bekende bij me heb. En wat voor bekende?! Mijn zus. :)

Uitgaan

Ik ga eigenlijk niet uit. Nachten feesten is niet echt mijn ding maar toch wil ik sowieso één keer in mijn leven uit tot laat. Ik wil weten hoe dat is. Nep uitgaan voor de film Sneekweek was in ieder geval erg leuk. Dansen en lachen met leuke mensen tot mijn benen me niet meer konden dragen.

Kinderen

Ik wil ook kinderen. Over een jaar of acht tot tien. Ik weet eigenlijk nog niet wanneer. Ik wil nog heel lang doorstuderen, dat is hoe ik er nu over denk. Ik weet ook nog niet precies hoeveel kinderen ik wil. Twee? Drie? Meer? Of is dat teveel van het goede? Het hangt ook van van alles af natuurlijk. Ook lijkt het me wel heel mooi om een kindje te adopteren. Ik wil een kind zonder toekomst een toekomst bieden. Dat word wat. Vliegangst en een kindje willen adopteren.. We moeten nog maar even kijken hoe we dat doen en wat er mogelijk is. 

Penvriendin meeten

Ik heb nu al een aantal jaren een penvriendin. Het lijkt me heel leuk om haar als we volwassen zijn en nog contact hebben een keer te ontmoeten. Dan wil ik samen lunchen of zoiets. Dat lijkt me heel speciaal. Maar eerst nog maar een flinke tijd schrijven, haha.

Zwemmen met dolfijnen

Hoe cliché.. Maar toch, als ik denk aan dingen die ik wil doen dan zie ik mezelf meteen zwemmend in zo'n pak met dolfijnen. Het schijnen zulke bijzondere dieren te zijn.. Ik wil dat zelf ook ontdekken.

Voorbeeld

Ik wil graag een voorbeeld zijn voor kinderen en nja, wie ik maar inspiratie kan geven. Ik vind het fijn om mijn ervaringen met mensen te delen en adviezen te geven. Ik wil er graag voor anderen zijn. Het is lastig uit te leggen. Ik denk dat het ook een beetje hoort bij de juf in mij. Ik ben me bewust van mijn voorbeeldfunctie als ik met kinderen wil werken dus gedraag me daar ook naar.

Well lieve mensen, dit is een overzichtje van de dingen die ik graag wil. Wat ik verder nog wil en wat er werkelijk zal gebeuren in mijn leven is voor mij ook nog een beetje een verrassing. Wel kan ik beloven dat ik mijn dromen na zal jagen en de beste keuzes voor mezelf zal maken. Ik hoop overigens ook nog vaker te figureren en nog superveel leuke mensen te ontmoeten. (Ook heel veel Disneyfans.) Voor vandaag sluit ik af, maar binnenkort ben ik er weer met een nieuw artikel. :)

Terug in de tijd met Marianne

Hee allemaal! Vandaag is het een hele bijzondere dag; Ik ben namelijk jarig. En niet zomaar een verjaardag, nee ik ben 18 geworden. Dat is iets dat ik nog niet helemaal kan bevatten. Op mijn laptop en mijn telefoon zie ik 10 oktober staan en dan denk ik: 'yes it's my day!' Wat ik vandaag op mijn blog wil doen is geen uitgebreid verslag van hoe mijn verjaardag is geweest. Nee, dit ga ik komende week doen. Vandaag doe ik een artikel 'terug in de tijd met Marianne' en morgen een artikel '18+'. Dit betekent niet dat het artikel voor 18+ is maar dat ik ga vertellen wat ik graag in de toekomst zou willen. Ik doe deze twee artikelen omdat ik 18 best wel een bijzondere leeftijd vind. Voor de één is dit de leeftijd dat je opeens een aantal dingen mag, voor de ander is het de leeftijd van het geregel en de rekeningen. Voor mij betekent het vooral dat ik officieel mijn kindertijd afsluit. Het voelt een beetje alsof er een deur dichtgaat. De deur naar het leven tot nu toe. Ik ben nu officieel volwassen voor een aantal dingen. Ik weet wel dat het niet zo drastisch is als het in eerste instantie voelt en dat heel veel dingen hetzelfde zullen blijven maar toch.. Je bent officieel geen kind meer en zult dat ook nooit meer zijn. Het ligt achter je. Er komen veel nieuwe, volwassen dingen. Over tien jaar ben ik misschien wel getrouwd en heb ik een kindje. Hoe bizar! Als ik daar allemaal aan denk ben ik juist blij dat ik 'nog maar' 18 ben geworden. Niet dat het me later niet leuk lijkt, maar gewoon voorlopig nog niet. Ik vind het fijn om met jullie terug te kijken naar mijn kindertijd en ook mijn toekomstplannen te bespreken (voor zover ik daar ideeën over heb). Well, let's go back in de past. Ik ga natuurlijk niet mijn complete levensverhaal afsteken. Nee, ik ga een aantal dingen noemen waar ik vandaag aan werd herinnerd.

Mijn opa 

Ik heb vandaag veel meer aan mijn opa gedacht dan normaal. Hij was de hele dag een beetje bij me in mijn gedachten. Ik heb een paar keer tranen in mijn ogen voelen prikken, net zoals nu ik dit schrijf. Mijn opa is tweeënhalf jaar geleden overleden uit ouderdom maar ik mis hem nog steeds. Mijn opa was mijn beste vriend, mijn raadgever en we konden zo goed praten. (Hij was net zo'n kletskous als ik ben, dus we konden het goed vinden.) Mijn opa dacht altijd om anderen en cijferde zichzelf vaak weg. Hij was daarom ongelofelijk lief en ja hij was er altijd. Als ik ziek was of mijn ouders een avondje weg waren paste hij op me. Ik vertelde hem verhalen en hij mij. Hij is nog iedere dag mijn inspiratiebron. Ik wil ook zo met mensen omgaan als hij, al is dat niet altijd even makkelijk. Ik wil ook zo hartelijk zijn, zoveel warmte geven, zo eerlijk en recht voor zijn raap zijn. Ik zou hem zo graag nog één keer vertellen dat ik van hem hou en dat hij superbelangrijk voor me.. Vandaag had ik steeds het gevoel dat hij binnen kon lopen. Het voelde steeds alsof er één gast nog niet was en dat was moeilijk. Het was wel fijn dat ik mijn gedachten met mijn familie kon delen, die hem natuurlijk ook missen. Ik heb waar de familie bij was een kaarsje voor hem aangedaan. Zo is hij toch een beetje bij deze speciale dag. Ik zal altijd aan hem blijven denken, ook wanneer ik zelf kinderen heb of kleinkinderen zal ik ze over hem vertellen. Zolang ik er zal zijn zal hij met zijn verhalen die hij hier zelf niet meer kan vertellen voortleven in mijn verhalen.



De basisschool
Voor een leuke kinderfoto op Facebook bladerde ik samen met mijn moeder door oude fotoboeken. We kwamen ook foto's tegen van een feestelijke dag bij de kleuters. Ik zag mezelf op zo'n klein stoeltje zitten, een gek gevoel aangezien ik nu zelf voor die leeftijd sta. Ik moest denken aan de jaren die ik op deze basisschool heb doorgebracht. Op die school heb ik toch wel samen met alles wat ik thuis heb geleerd de basis gekregen voor waar ik nu ben en wat ik nog zal worden. Ik heb op die school mijn eerste vriendschappen gesloten, heb daar gelachen en gehuild.. Ik heb daar wellicht eens ruzie gemaakt en deze leren oplossen. Ik heb daar geweldige juffendagen gehad. (Verkleed naar school was gewoon het leukste dat er was.) Zoveel herinneringen die ik heb liggen op mijn basisschool. Ik heb mijn basisschool als een veilige haven beschouwd en daar ben ik dankbaar voor. Ik had daar de kans om mezelf te ontwikkelen. Als ik verhalen hoor van anderen die een groot deel van die tijd gepest zijn, juist wanneer je nog zo klein bent, dan vind ik dat heel erg. Als je klein bent moet je je toch juist veilig voelen. Waar is je anders je basisvertrouwen voor de wereld die na de basisschool nog voor je ligt? In groep 7 is er een klasgenootje van ons overleden. Ik vind dat daar goed mee om is gegaan. We mochten altijd iets over haar vertellen, er werd een hoek ingericht, we deden er veel mee en het werd niet weggestopt. Ook voor docenten moet zoiets enorm moeilijk geweest, maar ze hebben ons toen zo goed opgevangen. Ik twijfelde of ik dit stukje nog hierbij zou plaatsen maar ik vind dat ik dat moet doen. In de midden en bovenbouw is het heftig geweest en ik wil de leerkrachten bedanken voor hoe ze ons hebben opgevangen. Al met al kijk ik goed terug op mijn basisschool. Ik vind dat ik daar goede dingen heb geleerd die me nog altijd bij zijn gebleven.



Mijn tweelingzus
Mijn tweelingzus is natuurlijk iets dat ik nog steeds heb en hoop nog heel lang te hebben maar we zijn ook samen opgegroeid. Biologisch is ze mijn achternichtje maar we voelen elkaar aan als zussen. We hebben dezelfde hobby's, tot op zekere hoogte dezelfde smaak, toch wat verschillen en soms beginnen we random hetzelfde liedje te zingen. Dit liedje hebben we dan heel lang niet gehoord. Of we zeggen opeens hetzelfde. We kunnen elkaars gedachten dan raden. Mijn zus betekent heel veel voor me en ik kan compleet mezelf zijn met haar, haar zo'n beetje alles vertellen.. Soms wil ik alleen zijn maar ik vind het niet erg als mijn tweelingzus op zo'n moment bij me is. Ik ben ook oude foto's tegengekomen van ons samen en dat gaf me een blij gevoel. We kennen elkaar al zolang. Zolang we ons allebei kunnen herinneren. Als peuters of kleuters zijn we een keer aan elkaar voorgesteld en het was meteen dikke mik. Dat is dus al een vriendschap en zusterschap van zo'n 14 jaar. Amazing.. 



Mijn familie in het algemeen
Vandaag heb ik bijna iedereen van mijn dichtbij- familie gezien. Hiermee bedoel ik ooms, tantes, neefjes, nichtjes. Mijn oom had een examen en mijn neefje heel veel huiswerk, maar verder waren ze er allemaal. Ik vond het fijn om met mijn familie te zijn. Het was gezellig met iedereen. We hebben gepraat, gelachen, lekker gegeten.. Ze zeggen wel eens dat je je familie niet uitkiest en dat je ze gewoon krijgt, toch vind ik het fijn dat deze familie mijn familie is. Ook al zijn we allemaal anders, geen enkel mens is gelijk, toch houd ik van ze en waardeer ik ze. Nog even in het speciaal; mijn ouders. Ik heb de liefste ouders die je maar kunt wensen. Ze hebben alles voor me over. Bij deze; 'heit en mem' ik hou van jullie!



Vakanties en uitstapjes
Waar moet ik beginnen? Ik mag dan niet vaak naar andere landen zijn geweest maar ik heb wel veel mogen zien en doen. Dolfinarium, Julianatoren, vakanties op de Veluwe.. Ik weet de fietstochtjes door de heuvelige bossen nog wel. Zucht puf, zijn we er bijna? Nee nog even doorzetten, Marianne. Oké. De vakantie van 2013 naar Parijs met mijn moeder was ook absoluut een hoogtepunt uit mijn 18- tijd. Elke ochtend ontbijten met croissantjes met jam, zoveel gezien, samen tijd doorbrengen.. Wat waren dat vijf fijne dagen. En in Duitsland toen we het hele zwembad voor ons drieën hadden.. Nogmaals bedankt lieve ouders voor de fijne jeugd die jullie me hebben gegeven. 

Ik zou echt nog zoveel over mijn kinderjaren kunnen vertellen. Ik kom er nu achter dat ik nog zoveel zou kunnen schrijven.. Misschien doe ik dat nog wel een keertje maar voor vandaag zeg ik: genoeg. Ik wil nogmaals mijn ouders prijzen en bedanken voor alles wat ze me hebben meegegeven tot nu toe. Ik ga nu nog eventjes een avond de birthdaygirl uithangen en dan spreken wij, lieve lezers, elkaar morgen weer. 

Personal update: Bijna volwassen? Dansjuf? Wat?

Hee lieve allemaal! Tjonge jonge, wat is het een tijd geleden dat ik geblogd heb. Ik zal eerlijk zeggen dat ik op het moment niet zo goed weet hoe ik school, bloggen en al mijn andere hobby's met elkaar kan combineren. Dat is de reden dat er niet zoveel artikelen verschijnen. Plannen is ook één van de leerdoelen voor dit schooljaar, ik vind het soms knap lastig. Het liefst zou ik alle dingen die ik leuk vind iedere dag doen, maar dat kan gewoon niet. Ik wil zoveel dingen op een dag en voor ik het weet is de dag weer voorbij. Ik zou nog zoveel meer dingen willen doen dan dat ik nu doe, dus ik moet keuzes maken. Ik hoop snel een vast moment te vinden om te bloggen. Het liefst ook vaste dagen. Dat geeft zowel voor lezers als voor mezelf duidelijkheid. :)

Goed, over tot de orde van de dag. Ik wil vandaag even met jullie bijkletsen aangezien ik zo lang niks gepost heb. Er is best veel dat op het moment door mijn hoofd spookt. Ik ben bijvoorbeeld zaterdag jarig. (Dat besefte ik me zonet eventjes.) Door alle drukte sta ik hier amper bij stil. Ik word zaterdag achttien. Volwassen voor de wet. Volwassen? Ik? Een raar gevoel. Natuurlijk ben je wel volwassen. Ik kan verantwoording nemen voor mijn eigen gedrag, ik kan volwassen dingen oplossen.. Alleen ja, ergens beangstigt het idee me om volwassen te worden. Het is niet zoals Peter Pan dat ik het liefst voor altijd kind zou blijven.. Maar het idee dat je kindertijd nooit meer terug komt is toch wel een beetje gek. Ik probeer voor ogen te blijven houden dat een cijfertje niks verandert aan wie ik ben. Zo volwassen als ik nu ben op mijn zeventiende zal ik op mijn achttiende verjaardag ook zijn. Het is niet zo dat ik opeens verander of moet veranderen. Ik zal altijd mezelf blijven. Bovendien moet ik me ook niet zo aanstellen. Maar toch, maar toch.. Officieel volwassen. Ik probeer aan de gedachte te wennen.

Even heel iets anders; Afgelopen weekend heb ik op mijn nichtje van vijf gepast. Ik ben met haar wezen winkelen, heb haar op bed gebracht, met haar gefietst én we hebben gedanst. Ik heb voor mijn opleiding een CD met kinderliedjes laten maken en ik heb haar hierop dansjes geleerd. Ik merkte dat het me blij maakte om zo met kinderen en muziek te werken. Daardoor ben ik gaan nadenken over een carrière als kleuterballetjuf. Kleuterdans lijkt me wel heel leuk om te geven. Het ligt me wel. Ach ja, dat zetten we er ook maar bij op het lijstje van beroepen die me leuk lijken. 

Vandaag heb ik met mijn klas iets heel leuks mogen doen. Voor school mochten wij in bibliotheken de Kinderboekenweek openen. Superleuk! Het thema van de Kinderboekenweek is dit jaar 'raar maar waar'. Er was een groepje die proefjes deed, er waren schminkers en nog veel meer leuke activiteiten. Mijn groepje knutselde letters. En de letters mochten zo gek mogelijk aangezien het thema 'raar maar waar' is. Ik heb hele leuke letters voorbij zien komen en het was gezellig in de bibliotheek. Ik vind het leuk dat we dit mochten doen. Vooral ook omdat ik vroeger wel eens studenten zulke dingen zag doen en dat we nu zelf dit mogen doen. Geweldig! De mensen van de bieb waren ook heel aardig en we werden warm verwelkomd. 

Overigens is mijn nichtje van vijf fan van Kathleen door mij. :P Het schiet me ineens te binnen. Zij is vijf en Kathleen is al zes jaar uit K3. Hoe het komt? Nou ja, ik heb haar voor oude K3-films gezet en ik heb natuurlijk alleen maar films gezien met Kathleen er nog bij. Ik dacht dat dit een probleem voor haar zou zijn en dat ze het niet leuk zou vinden zonder Josje. Niks was minder waar. Ik hoefde alleen maar te vertellen dat dat blonde meisje Kathleen was, de voorganger van Josje. Karen en Kristel waren wel hetzelfde, stelde ik haar gerust. Tot mijn verbazing was ze meteen fan van Kathleen. Ze wilde Kathleen 'zijn' en haar knuffel heette opeens Kathleen. Alles was Kathleen. Ik vind het geweldig. Zo zie je maar hoe makkelijk kinderen daarin kunnen zijn. Grappig om te zien. En ik me maar druk maken of ze het dan wel leuk zou vinden.

Ik ga zo nog eventjes lezen in mijn spannende boek Alice in Zombieland. Ik moet het boek over twee dagen weer inleveren bij de bieb dus ik lees nog even flink door. Ik wens jullie allemaal een fijne avond en tot gauw! ♥